De hierna volgende column verscheen eerder in FD Geld, het wekelijkse Personal Finance Magazine van Het Financieele Dagblad.

Vraag mensen of ze een mening hebben over banken en de hel breekt los.
Sommaire executie fantasieën worden afgewisseld door een delirium dat door Sade zou kunnen zijn geïnspireerd.
En het leuke is, Bain en McKinsey gaan het gemakkelijk krijgen want iedereen weet hoe je bankwereld 2.0 moet herstructureren.
Er mag geen risico meer genomen worden. Logisch, na teveel risico.
Banken moeten kleiner.
Logisch, nu we fortuinen hebben moeten neertellen omdat die banken te groot waren om kapot te gaan.
Autodealers, Kroymans voorop, zijn jaloers.

Maar hoe klein moeten die banken? Uhm, nou, niet meer too big to fail. Dat was te duur. Maar wat betekent dat? En is het niet overduidelijk dat cash management en allerlei andere banale diensten zoals betalingssystemen juist gevoelig zijn voor omvang?
Hoe meer je je verdiept in wat er fout ging, maar ook in wat goed bleef gaan, hoe genuanceerder je over de toekomst van de banken gaat denken.
Allerlei banken kwamen goed door de crisis heen. Denk aan BNP, Handelsbanken, JP Morgan, allerlei kleine bankjes en een geval apart, Goldman Sachs, de Godzilla van de financiële wereld.
Goldman, JP Morgan en Morgan Stanley willen hun TARP geld teruggeven. Dan kunnen ze hun mensen weer betalen wat ze willen en mogen ze weer Indiase IT specialisten aannemen.
Want bezit door de staat is slecht voor de internationalisatie van het bankwezen.
De staat wil na zo’n scheut geld focussen op de eigen burgers. Logisch.
We moeten blijven globaliseren, behalve als we ons beginnen af te vragen, zoals Nassim Nicholas Taleb dat doet, of die globalisatie niet juist één van de oorzaken van de besmettelijkheid van al dat giftige afval was.
Of zoals een Italiaanse bankier zei, we not eva ze problem wese ze subprime because nobody ear speaka English.

Banken moeten dus kleiner en beheersbaarder worden, maar wat voor onze ogen gebeurt is het omgekeerde.
Alle zwakke banken werden overgenomen door andere, grote banken.
De Glass Steagall wet had nooit afgeschaft moeten worden. Zegt iedereen.
Dit was een wet uit 1933 die ertoe diende om excessen zoals in 1929 te voorkomen. En de Amerikanen scheidden toen effectenbanken en spaarbanken.
Maar nu zien we in de resultaten van ING, om maar iets dicht bij huis te noemen, dat die wholesale divisie juist het kwartaal redt.
Taleb’s idee van banken die een vorm aannemen die geënt is op de natuur klinkt niet alleen heerlijk holistisch maar lijkt uitvoerbaar. Maar uitvoerbaar door wie?
Activiteiten met weinig kapitaalbeslag zijn nu gevraagd. Bewaring bijvoorbeeld, of vermogensbeheer. Maar ik heb zulke gruwelijke dingen meegemaakt in de vermogensbeheer sfeer dat ik me afvraag of het ook niet tijd is om daar eveneens meer kapitaal te eisen.
Rest natuurlijk de advies business, fusies en overnames. Daar is geen kapitaal voor nodig en daarom zie je nu allerlei boetiek bankjes als paddenstoelen na de regen opkomen.
Maar zijn ze de toekomst? Ongetwijfeld wel voor een groep mensen die het niet meer leuk vinden voor een grote bank te werken.
Herinnert u zich nog de laatste keer dat u een lofzang op een grote bank zag?

We hebben, als belastingbetalers, genoeg geld voorgeschoten aan onze bankiers om ze normaal te laten werken. Maar nu vragen banken voor effectenkredieten 8%. Voor kredieten die in 2007 de helft kostten en dat was toen de rente in Europa drie keer zo hoog stond als nu.
Het lijkt voor de hand te liggen dat er minder risico genomen gaat worden. Een cheque met mijn handtekening kreeg ik teruggestuurd omdat er geen handtekening op stond.
Maar die stond er wel, alleen het woord "handtekening" stond er niet naast.
Lees gerust de eerste zin van dit stukje nog eens.
Concentratie, meer boetiekjes, ouderwets bankieren in opkomende markten, zwaardere regelgeving en vooral maatregelen om te zorgen dat de bom niet op precies dezelfde manier gaat barsten, dat is wat we krijgen.
Plus nog veel meer, waarvan vandaag de meeste experts nog geen idee hebben hoe het er uit gaat zien.

Michael Kraland 

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: geen posities in bovengenoemde fondsen op het moment van publiceren.

Agri business is met een procent of 9 de één na grootste sector in de PolderPortefeuille. We gaan die allocatie uitbreiden en doen daarvan vandaag verslag in De Kapitalist.

In feite beleggen we in een situatie die ons risico kan verminderen en onze opbrengst kan verhogen. Het is namelijk een discount situatie, waarvan we verwachten dat de positie terug zal keren naar een normale vermogenswaarde. Het is een fonds, dat voor het dubbele van de huidige koers naar de beurs kwam, ten tijde van de grote agri-hausse. Actief beheer en een discount, dat kan een droom zijn voor de belegger. Temeer daar de beheerder een cross asset strategie toepast en ook obligaties koopt van agri-bedrijven.
We publiceren ook wat citaten uit de maandverslagen, ter illustratie.
Dit bericht zal binnenkort ook op de site verschijnen voor onze niet betalende lezers.
Vanavond zet dit aandeel een nieuwe high neer voor dit jaar.

nvt

De hierna volgende column verscheen eerder op 925.nl, de website over alles wat telt van negen tot vijf.

Er zijn allerlei manieren om geld kwijt te raken met onroerend goed. U weet wel, de asset class die mensen kopen omdat die tenminste veilig is, die aandelen zijn maar niks, geef mij maar stenen.
Dat laatste zinnetje hoort u meestal uit de mond van stenenkereltjes die hiermee rijk geworden zijn. Stenen is kennis maar ook handelsgeest en altijd heel veel leverage. In een bullmarkt komen er een procent of tien van die heren bovendrijven die dan de top 10% vormen. Tot hier toe is het gemakkelijk te volgen.
Over de bottom 10% heeft nooit iemand het en dat deciel is juist leerzaam maar we hebben dat al eerder verkondigd en kamervragen hierover horen we nooit.

Onroerend goed is heel veilig. Dat klopt, in een bullmarkt of zelfs in een zijwaartse markt. Zeg nou zelf. Krijg je deflatie, dan zit je goed met wat verhuurde appartementjes. Krijg je inflatie, dan gaat het mee naar boven. En je financiering wordt ook steeds goedkoper.
Echter, particuliere beleggers fixeren zich soms op rendement. Gewetenloze figuren, ze bestaan echt, ook in de vastgoedwereld, bieden dan aan wat gevraagd wordt. De onzichtbare hand van Adam Smith maar wel ongewassen. Want u krijgt rendement soms ten koste van uw kapitaal. 
Vandaar dat u allerlei nare verhalen leest over vastgoed cv’s. Er zijn ook goede. De heren van Schild zijn keurige mensen die al decennia een rustig bedrijf runnen en jaarlijks netjes uitbetalen met eventueel nog een snoepje toe aan het eind als het meevalt. Ze zijn ook actief in Duitse winkels.
Onlangs kreeg ik bezoek van de heren van Dutch Global Investors, die in het Westen van de VS projecten opkopen van banken die daarmee in hun maag zitten. Een anticyclisch verhaal dus. Ze verstrekken zelf garanties, Nederlandse beleggers fourneren wat kapitaal en het lijkt me een interessante nieuwe loot aan de vastgoed cv stam in Nederland. We zijn bezig met wat due diligence maar de eerste indruk was goed. Er is een serieuze structuur met onafhankelijke controle.
U hoort me nooit over dit soort verhalen en dat komt doordat er zoveel schreeuwerige aanbieders zijn. Altijd oppassen met die mensen.

Een andere manier om naar vastgoed te kijken is gewoon uit te zoeken wat niemand meer wil hebben. Engeland bijvoorbeeld. Sterling? Door de hoeven. De kantorenmarkt? Kapot, ging van € 22 000 per m2 naar ongeveer € 8000 nu, zo bericht Bloomberg vandaag.
Betekent dit dat Engels vastgoed nu met krediet aangekocht moet worden? Dat het weer teruggaat naar de oude top? Twee keer no, I wouldn’t think so, maar het is wel goedkoper dan het was.
Koopwaardig? Waarschijnlijk wel. Is dit het dieptepunt? Ja, daar vraagt u me wat.

Vastgoedfondsen hebben tegenwoordig discounts waar ze vroeger premies hadden. Bekijk de vastgoedfondsen – beursgenoteerde dus- en kijk naar de discount, kijk hoe lang geleden er een waarde is vastgesteld en bedenk dat een jaar veel te lang is. Een recentere herwaardering helpt. En blijf weg uit al te gevoelige sectoren en uit fondsen die geen financiering op orde hebben. Ook als er een beheerder in moeilijkheden zit kan het leuk zijn.
In Duitsland, waar de prijzen niet stegen zoals bij ons en zeker minder dan in Engeland, koopt Colony Capital nu Orco Property op. Ook het moederbedrijf van Orco Germany, Orco, dat in Oost-Europees vastgoed investeert, is nu een aardige gok. De beheerder bleef er veel te lang inzitten en had leverage. Het fonds is failliet maar stijgt de afgelopen dagen hard. Er zit blijkbaar waarde in. Orco is een gok. Engeland is niet populair en dus interessant. Daartussen liggen heel veel mogelijkheden die voor rendementsjagers best leuk zouden kunnen uitpakken. Wanneer het stof optrekt. 

Schild Holland Fund
Dutch Global Investors

Full disclosure: de auteur is gastspreker op een Schild seminar dit jaar.

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: geen posities in bovengenoemde fondsen op het moment van publiceren.

In het verhaal van The Plunger hieronder op deze pagina kunt u lezen wat onze enige goud short is, TRE, een namaak Royalty Trust zonder royalties, een exploratiebedrijf zonder goud maar een marktkapitalisatie van $ 300 miljoen.

Pump en dump praktijk houdt het aandeel overeind maar pas op, de pump & dumper is een beroemde goud goeroe, Jim Sinclair. En het aandeel gaat niet zomaar naar beneden omdat we er een stukje aan wijden. Sinclair heeft volgelingen en een eerder stuk in Barron’s over dit aandeel was niet voldoende om de zeepbel te laten leeglopen.
En omdat het aandeel in een goud index zit zijn er mensen die het onbewust kopen en stijgt het mee met de index.
Maar fundamenteel is zelfs enig exploratiesucces onvoldoende om meer dan een paar miljoen aan royalties te ontvangen en een kapitalisatie van € 300 miljoen is belachelijk.
Raar dat dit zomaar kan.
Sinclair speelt een spelletje waar hij aangeeft waneer hij aandelen koopt via private placements maar niet aangeeft wanneer hij zijn free trading stukken weer dumpt.

Aan de andere kant van het spectrum wil ik het even hebben over een omissie in de PolderPortefeuille. Lezers van De Kapitalist kregen al een paar weken geleden het verhaal te lezen dat u nu hiernaast ziet staan.

Eric Sprott en zijn team van vermaarde grondstoffen beleggers hebben een soort closed end fonds dat Sprott Resource Corp heet (SCP). Toen we het fonds op het spoor kwamen handelde het voor cash. Die cash was ongeveer $2,50 per aandeel. De goudportefeuille van 80 à 90 cent kregen we er gratis bij.
Nu gaat er weer wat cash de deur uit voor een nieuw landbouw project, maar het blijft een mooie value situatie.

Door een misverstand onderling vergat Inveztor het aandeel in de PolderPortefeuille op te nemen op $ 2,49. Nu staat het $ 2,95. Lezers van De Kapitalist hebben er hun voordeel mee kunnen doen. We nemen het aandeel nu met wat vertraging toch nog op, op de huidige koers van $ 2,95 kopen we er 6000.
We denken dat dit een conservatievere manier is om het riskante resource spel te spelen dan via deelname in andere individuele situaties.
U krijgt de reputatie van het Sprott team er bij geleverd. Het aandeel steeg gisteren 5% en we kopen het dus hoog in. Het doet me altijd verdriet wanneer ik op de fora negatieve comentaren zie over hoe we deze portefeuille bijhouden.
We gaven aan dat we dividenden gaan meetellen en dat wordt dan beschreven als een wanhopige poging om onze score wat op te krikken.
We krikken niets op en zijn niet wanhopig. Met 17,7% als laatste meting en met slechts 40% belegd zijn we nog niet wanhopig, het valt mee.
En die dividend aandelen, zoals de Aegon prefs die ruim $1,80 betalen voor een aandeel van rond de $13-$14 bij aankoop van $8 lijkt me dat niet unfair, om het maar zachtjes te zeggen. Idem voor Vallourec met € 6 dividend voor een aandeel van aankoop € 75.

Gisteren hadden we een succesje met Rockgate. Het was verbazend te zien hoeveel negatief commentaar er toch nog loskwam.
En dit ondanks de echt uitstekende analyse van Peter Vermeulen.

Het zal wel aan ons liggen.
Na een slecht 2008 loopt alles weer zoals we graag hebben dat het loopt.
Abonnees van De Kapitalist hebben meer dan 40 afleveringen ontvangen tegen tien maandelijkse edities die we toezeggen. De inhoud is goed winstgevend en wie meer risico nam dan wij en geen cash heeft aangehouden komt uit op een score die, mechanisch 2,5 keer die 17,7% van de PolderPortefeuille is.
Dat zou dan theoretisch 44% zijn voor een volbelegde portefeuille.

We proberen ons niet te laten afleiden door de negativiteit en gaan gewoon door. We bouwen bij Inveztor wat niet rendabele diensten af en besteden onze tijd aan analyse en trading.
Hopelijk helpen sommigen van u ons met het nemen van een abonnement op De Kapitalist.
De kosten van uw abonnement hebt u er dit jaar weer heel snel uit.

De Value avond van de 26e is een leuk moment om te beginnen. U krijgt gratis toegang en we hebben een origineel cadeau bedacht, een facsimile van een moeilijk vindbaar Value boek, voor onze nieuwe abonnees.
En er komt nog een andere verrassing, een levende.

We hebben allerlei reacties gehad van lezers die, nadat we gestopt waren met de publicatie van Nieuwe Dag en de Hedge Fund Nieuwsbrief, ons lieten weten dat ze graag iets wilden bijdragen.
Een PayPal knop op Inveztor is in de maak.

Waarde lezers, het kost ons geld en tijd om Inveztor te maken.
We weten van veel directe reacties dat we een trouwe schare fans hebben en daar zijn we dankbaar voor. We zien in de cijfers dat de aandacht groeit.
De advertentiebaten verdwijnen in de huidige markt en we hebben besloten geen tijd meer te besteden aan het achternalopen van adverteerders, daar stoppen we gewoon mee.

We stappen in feite af van ons commerciële model.
Dat maakt het wel heel overzichtelijk, we betalen zelf onze rekening.
Steun is altijd prettig. Constant negatieve reacties zijn altijd pijnlijk, je kon het gisteren in Peter’s commentaar zien.
Peter vroeg zich even af waar hij mee bezig was en terecht.

Kritische reacties houden ons scherp.
We lopen er het liefst op vooruit en brengen onze missers, ook als het maar quasi-missers zijn zoals hierboven, graag onder uw aandacht.
Reacties zijn, als altijd, welkom. 

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: een longpositie in Sprott Resource Corp, Rockgate, Aegon AEF prefs en Vallourec en een shortpositie in Tanzanian Royalty op het moment van publiceren.

De handel in PolderPortefeuille aandeel Rockgate is gestopt. We denken dat Rockgate nu met een 43-101 studie naar buiten komt.

De afgelopen dagen was de koers van het aandeel al bijzonder vast en gisteren werd intraday even een koers van C$ 0,74 aangetikt. We stapten in April in op C$ 0,42. Zie ook de blog van Vermeulen van gisteren over uranium en Rockgate.

Nog afgezien van eventueel goed nieuws was ook de uranium spotprijs de afgelopen dagen vast.
Lange termijncontracten liggen veel hoger dan spotprijzen.
Uraniumproducenten kijken naar de lange termijnprijs want dat is de basis voor hun leveringscontracten.

Een geschatte resource van 20 miljoen pond zou goed nieuws zijn. Op die basis hebben we destijds een positie genomen.
Indicaties dat er meer ligt zou nog gunstiger zijn.
Ons beleggingsscenario is gebaseerd op 20 miljoen pond nu, vervolgens een mijlpaal van 40 miljoen en dan verkoop aan een mijnbouwer.
Areva zou een kandidaat kunnen zijn.

Wachten en zien.

We stappen vandaag in een goudexploratie aandeel: abonnees van De Kapitalist hebben hun informatie inmiddels ontvangen.

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: een longpositie in Rockgate op het moment van publiceren.

Een rally gebouwd op financials kan geen gezonde rally zijn – het blijft een bear rally. Er is nou eenmaal een soort regel. Die regel is dat een nieuwe bullmarkt niet geleid wordt door de sterren uit de vorige bubbel.
Een regel ? Zijn we geen contrarians ? Moeten we hier niet de spot mee drijven, of erger nog, mee spelen ?
Nee. Deze regel is serieus en hoewel ik nu flink wat financials heb zijn het geen financials van het genre dat je niet wilt aanraken maar financials die alleen besmet werden door de failliete banken en andere lege hulzen van het huis Too Big to Fail.

De rally is echt omdat mensen opgelucht ademhalen en dan kan de zaak omhoog want de waarderingen waren van over-de-afgrond niveaus.
Dus omhoog, logisch.
Maar de financials, de BofA’s van deze wereld, die kregen gewoon een shot heroïne van de Amerikaanse regering. De boekwaardes werden kunstmatig opgepompt door slecht papier te herwaarderen als best goed papier en hop, daar gingen we.
Maar de zieke banken blijven ziek.
En de werklozen geven geen feestjes en kopen geen auto’s.
Dus straks zinkt de werkelijkheid in en krijgen we te maken met een kater.
Vandaar dat ik er weinig moeite mee heb wat cash aan te houden. Ongehoord veel eigenlijk, ik heb dat nog nooit gedaan.

Op een gegeven moment begint het door te dringen dat die rally leuk was, hij is ook echt, ik doe graag mee, ik spuug niet in de soep, maar we komen er straks wel achter dat we iets te enthousiast zijn geweest en dan krijgen we weer een rel, na de rally.
Of het ding zet door. Dat zou pas erg zijn.
Al die gemiste boten.

nvt

De hierna volgende column verscheen eerder op 925.nl, de website over alles wat telt van negen tot vijf.

Wat verandert het toch snel in dit vak. Je hoort nu alleen nog maar over de rally. Je zou ook bijna echt enthousiast worden en wat betreft Azië kan ik dat wel begrijpen.
Wat betreft Amerika en Europa veel minder. Maar even, voordat iemand er over begint, wie mijn stukken terugleest vanaf vorig jaar en nog meer vanaf begin dit jaar zal constante verhalen over bearrallies onder ogen krijgen en daar zitten we naar mijn gevoel nu middenin. Of misschien zelfs dik in de tweede helft. Juist omdat mensen enthousiast worden is het gevaarlijker nu. Vuilnis stijgt sneller dan kwaliteit en anekdotisch zag ik de afgelopen week opeens allerlei kleine namen grote sprongen maken.
Dat betekent dat beleggers weer risico zoeken. Zo’n houding is normaal als de markt eerst inprijst dat het nooit meer goed zou komen en nu zover is dat we niet persé in de komende maanden met een geweer ons moestuintje buiten de stad moeten gaan bewaken. Zoiets leidt al snel tot multiple expansion.

Nu lijkt ons dit niet het moment om u te gaan vervelen met allerlei eventuele zich opeens opstapelende ellende die roet in het eten van stijgende vuilnis kan gooien. U kent het rijtje: komende creditcard crisis, autolening crisis, stijgende werkloosheid, dalende vraag na korte inhaalspurt en hier en daar een pandemie. Nu was het wel erg indrukwekkend hoe deze markt keihard tegen de varkensgriep insteeg.
Minder indrukwekkend is de kwaliteit van de stijgers, wel indrukwekkend is dat het volume weer wat toeneemt.
Als u een oorlog achterloopt en nog steeds trots bent op uw farma en voedingswaarden dan moet u toch eens naar uw rekening kijken: dit schiet niet op, integendeel.

Maar 925 nodigt ons niet voor niets uit om u tijdens de baas zijn tijd met andere zaken dan uw werk en het welzijn van uw klanten en stakeholders bezig te houden. Zij doen dit omdat wij ongetwijfeld een goede reden hebben om twijfel te zaaien. Niet zomaar wat perma-bear gebrom, nee, iets aardigs.
Het gaat weer fout bij de quants. Zal u een zorg zijn als u niet bij die has beens belegt. De quants zijn de in kwantitatieve modellen gespecialiseerde hedge funds. Man, Renaissance, dat soort mensen.

Als u enig gevoel voor historie hebt, weet u wat er eerder gebeurde. En als u het vergeten bent boft u, want ik maakte het van dichtbij mee, in augustus 2007. Ik bracht die maand voor een groot deel door met conference calls op mijn terras.
De quants kenden toen namelijk hun ernstigste crisis ooit. Het leek wel de Bermuda Triangle. Niets werkte meer bij die fondsen. Alle indicatoren sloegen op hol.
Het viel niet zo op. Het was augustus en wie kan het wat schelen dat een stelletje hedge fund beleggers hun vingers branden?
De grote quant goeroe zat toen bij Lehman – dat was toen een effectenbank – en de conference call was een waarschuwing. Deze heren hadden geen idee waar ze mee bezig waren maar gebruikten wel veel leverage.
Het was een voorbode.

Nu zeg ik niet dat de geschiedenis zich gaat herhalen, ik constateer alleen dat deze jongens zich aardig hersteld hebben, op Lehman na. Dat komt vooral doordat ze het vorig jaar heel goed deden. Maar sinds het begin van dit jaar niet en nu wordt er weer gepiept.

Wat doen die quants nou precies? Nou, een soort Rocket Science eigenlijk. Althans, dat zeggen ze, kijk maar naar hun presentaties. Als het eenvoudig was, zou niemand er voor willen betalen en dan zit je daar als fondsmanager met zo’n stel nerds die zich niet in normaal Nederlands kunnen uitdrukken en dus allerlei bèta tooltjes gebruiken om u duidelijk te maken waarom u beter bij hun kunt beleggen dan bij een normalere beheerder.
Eigenlijk is het helemaal niet zulke Rocket Science. De modellen van die jongens moeten vooral voorliggen op wat anderen doen, inclusief hun quant concurrenten. Maar verder doen die modellen transacties die zijn gebaseerd op normaliteit.
Kwaliteit loopt beter dan vuilnis. Liquide stuff beter dan illiquide, reversals vinden plaats naar the mean. You know the drill.

Als deze fondsen nu zo slecht lopen betekent dat dat we te maken hebben met terugkerende irrationaliteit. Met dingen onder de oppervlakte van de markt die we misschien niet zien.
Dat we toch voorzichtig moeten zijn.
Ondertussen loopt de bullmarkt lekker door en ik zou zeggen: geniet ervan. Doen wij ook. Maar blijf waakzaam want u weet het, een gewaarschuwd man telt voor twee en voor je het weet moeten we weer alle zeilen bijzetten en kan zo’n tweede man goed van pas komen.

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: Long Man plc, geen posities in overige genoemde fondsen op het moment van publiceren.

De beurs stijgt. Ik denk nog steeds dat dit een bearrally is en zoals ik sinds het begin van de ellende telkens schrijf, het doel van een bearrally is beleggers op het verkeerde been te zetten.

Ze moeten er niet in geloven. Tegen de tijd dat ze dat wel doen worden ze er op het hoogste punt alsnog ingezogen en pakken dan de volgende baisse mee. Zo hoort het ook eigenlijk. Want dan zijn die arme mensen twee keer hun geld kwijt geraakt en missen dus de volgende bullmarkt, tenzij ze geruïneerd zijn of eerder overlijden.

Het kan ook best dat ik me vergis en dat dit geen bearrally is maar een nieuwe bullmarkt. Ik weet het echt niet. Wat ik wel weet is dat ik maar voor de helft belegd ben en dat ik winst maak. Als het echt een bearrally is hoop ik terug te kunnen naar een veel lager percentage belegd vermogen omdat ik voor een deel futures koop. Daar ben je zo weer uit, met een klik. Het andere deel zijn convictie aandelen, waar ik overtuigd ben dat het verhaal sterk ondergewaardeerd is, of een erg goed bedrijf is met een lage aankoopkoers en een goed dividend waar ik van kan leven. Voor de rest koop ik bedrijfsobligaties die op een historisch hoog renteniveau zitten en vaak nog even doorstijgen ook. Op jaarbasis geeft dat een fantastische rendementsmogelijkheid, net zoveel als met een goede aandelenportefeuille, voor veel minder risico.

Maar nu even terug naar de markt.
Vorige week hadden we een pandemie. Vinkt u dit even af? Toen ging Chrysler failliet. Tick the box. Twee van de grootste banken in de VS kwamen niet goed door de stresstest, Citi en BofA. De cijfers in Europa zijn heel slecht en wordn naar beneden bijgesteld.
Er was wat beter consumentenvertrouwen in de VS en sommige bedrijfsresultaten vielen mee, nadat de verwachtingen flink waren teruggeschroefd. En, zoals ik hier meldde, de insiders verkopen.
Toch steeg de markt.

De logica hierachter is ongeveer als volgt.
Zoals het meestal gaat hebben de meeste beleggers de markt gemist. Goldman niet, die staan dan ook klaar om hun TARP terug te betalen en willen weer ouderwets aan het werk met een budget van $ 4,7 miljard voor hun bonussen. Jeremy Grantham ook niet. Hij is één van de beste en meest wijze beleggers ter wereld. Hij gaf een koopsignaal, zo ongeveer op de dag af nauwkeurig. Hup, 30% gemaakt. Ongeveer tegelijkertijd werden Steve Leuthold en Bill Fleckenstein ook bullish. Zowel Leuthold als Fleckenstein staan bekend als perma bears en niet alleen dat, ze hebben ook een bear fonds, elk één. Leuthold’s Grizzly Fund steeg 74% in 2008.

Wat ze niet mee hebben is dat u ze niet bij Harry Mens ziet. Anthony Bolton ging ook om. Bolton (1950) is een legende in Engeland. Hij werkt sinds zijn 29e voor Fidelity maar is sinds eind 2007 gestopt met het actief beheren van fondsen. Wie in 1979 £1000 had belegd in zijn Special Situations Fund zou eind 2007, bij zijn terugtreden, £147.000 kunnen terugpakken. Het vervelende voor Fidelity is alleen dat veel mensen dat ook deden. Maar zijn opvolger doet het nog steeds goed.

Bolton is nu een bull. Hij zegt dat aandelen goedkoop zijn en het pessimisme groot is. Het leuke van alle bovenstaande heren is dat ze allemaal meer dan 30 jaar ervaring hebben en allemaal een heel eenvoudige redenering hebben.
Overigens, Grantham denkt dat er nog een grote daling aankomt en dat we dan nog een keer kunnen inkopen, maar dan goedkoper.

Omdat de meeste beleggers de markt gemist hebben krijg je gevoelens van ongemak. Particulieren kunnen tegen zichzelf liegen maar fundmanagers kunnen dat niet. Die moeten performance laten zien. Dus gaan die kopen. Anders worden ze ontslagen. Dat gebeurt vaak, ook met de beste fundmanagers, wanneer het even tegenzit.
Neem nou David Dreman. Dreman is de vaandeldrager van de contrarians. Hij schreef, letterlijk, het boek, Contrarian Investment Strategies.
Dreman werd ontslagen als hoofd van zijn eigen fondsbedrijf, dat hij, heel onvoorzichtig, aan Deutsche Bank had verkocht. Dat was begin april.
Het grappige is dat dit Dreman al een keer eerder is gebeurd. Dat was in 1999. Toen werd hij ook ontslagen.
Hij wilde toen niet in internet aandelen beleggen want hij dacht dat die kapot zouden gaan.

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: geen posities in bovengenoemde fondsen op het moment van publiceren.

Het is vier mei.
Dit is geen moment om over geld te schrijven.
Wel een moment om stil te staan bij onze duur betaalde vrijheden.

Vier mei komt elk jaar terug en gelukkig maar. Het hele jaar door zien we hoe herinneringen vervagen. Getuigen overlijden, de laatsten zijn er nog, elk jaar minder.

Oorlog brengt het slechtste in ons naar buiten. Geld is ons dagelijks leven maar oorlogen gaan uiteindelijk om macht en om geld. Of soms, nog erger, alleen om nog zinlozer zaken.

Elke dag doen zich kleine oorlogen voor, ook in vredestijd.
Elke dag kunnen we kiezen.
De keuze is tussen niets doen, de andere kant uitkijken, meehuilen met de wolven, gehoorzamen, niet gehoorzamen, graaien uit de ruif, een vreemdeling helpen of hem verraden.

Zolang er mensen zijn, is er oorlog. De oorlog stopt nooit.
Behalve ’s avonds, op vier mei.

nvt

De hierna volgende column verscheen eerder in FD Geld, het wekelijkse Personal Finance Magazine van Het Financieele Dagblad.

Soms is het goed mogelijk de korte termijn bewegingen van de markt aan te voelen. Korte termijn. We zijn er gek op. We kunnen er niet afblijven, ook al is het niet nuttig en slechts voor weinigen winstgevend. We houden ons er toch mee bezig. Net zoals met het weer en met voetbal. Vandaar ook de populariteit van technische analyse, TA. Die gaat er van uit dat alle informatie al in de markt verwerkt is, op elk moment en dat het dus de menselijke natuur is die de doorslag geeft.
Dat zagen we dus gebeuren toen maandag de markt opeens 4% dipte. President Obama had zich in de aanloop naar die dag beziggehouden met een Goed Nieuws show, keurig gecoördineerd met Fed gouverneur Bernanke.

De markt zag een prachtige rally. Een bear rally, zoals we op deze pagina zo vaak hebben geschreven, maar toch leuk. Goldman kwam met goed nieuws en deed een bliksem-emissie van $ 5 miljard om overheidssteun terug te betalen. Dan heeft Goldman het binnenshuis weer voor het zeggen, ook qua bonussen. JP Morgan en andere banken deden het ook goed. Citibank en Bank of America wat minder. En toen gebeurde het. het komt allemaal tegelijkertijd op zo’n moment. 
Beleggers keken wat beter. Goldman had de maand december niet meegeteld en die was heel slecht. En Citigroup en BofA hadden wel optisch betere cijfers maar zo goed waren die niet en als je even luisterde dan hoorde je hoe slecht het in de economie gaat.
Tegelijkertijd kwam de markt aan bij een technische top en kijk, opeens draait dan de stemming.
Want vanaf dat moment kwam er eigenlijk alleen nog maar slecht nieuws.

Bankanalist Meredith Whitney legde rustig uit hoe waardeloos die bankcijfers eigenlijk waren. Eenmalige winsten op afval effecten, gekocht met staatshulp en doorverkocht aan de overheid. Een krimpende balans, verslechterende kwaliteit van de kredietportefeuille en slechtere credit card vooruitzichten. Een kortere balans van mindere kwaliteit. Er is geen manier waarop dat goed kan gaan en tegelijkertijd kunnen die banken op een paar uitzonderingen na alleen geld verdienen omdat ze van de overheid de middelen krijgen om dat te doen.

Het leek wel alsof mensen ook vergeten waren dat we hem verschrikkelijk zaten te knijpen voor de bedrijfsresultaten. Ach, die zouden wel meevallen, want de analisten hadden het afgelopen kwartaal immers weinig anders gedaan dan hun cijfers naar beneden bijstellen. Dan krijg je op een gegeven moment vanzelf meevallers en die stimuleren dan weer de markt. Maar op de dag waarop dit verhaal schrijf valt het helemaal niet mee en zakken we weer.
Het is allemaal niet zo vreselijk als het maar niet veel erger wordt dan dit.

De beste, eenvoudigste en goedkoopste manier om in zo’n markt mee te spelen is het kopen van heel goedkope kwaliteitsaandelen. Het waren er de laatste weken een stuk minder geworden, volgens onze screenings en deze week zie je weer wat namen terugkomen. Leuk voor de kopers. Wat ook erg goed werkt, voor wie de tijd ervoor heeft, is het actief handelen in bedrijfsobligaties. Een goede bankrelatie is hiervoor onontbeerlijk, evenals wat kapitaal. De spreads, de premies die bedrijven moeten betalen aan obligatiehouders ten opzichte van staatsobligaties, is nog steeds historisch hoog. Dus inschrijven op de betere namen en ze weer verkopen als er na een maand of zo een paar procent winst op zit is erg rendabel.
In feite krijgt u dan een aandelenrendement met het risico van een obligatie.
Als er iets fout gaat bij een bedrijf gaat de aandeelhouder kapot maar de obligatiehouder krijgt bijna altijd een deel van zijn kapitaal terug. Half zoveel risico voor een zelfde rendement. 

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: geen posities in bovengenoemde fondsen op het moment van publiceren.