De hierna volgende column verscheen eerder in FD Geld, het wekelijkse Personal Finance Magazine van Het Financieele Dagblad.

Het is raar maar ik kreeg vorige week meer reacties op deze column dan gebruikelijk. Zelfs van een vakbondsman en van een christelijke omroep. Het was ook de eerste keer dat ik het over een moreel onderwerp had in plaats van over geld. Dit bevestigt mijn overtuiging dat morele zaken hier meer aandacht krijgen dan financiële en zo hoort het ook te zijn. Vooral als je je financiële zaken al op orde hebt, waarbij we denken aan de piramide van Maslow. Is moraliteit een luxe? Het omgekeerde lijkt het geval. We hebben nu aanzienlijk minder geld en slechtere vooruitzichten maar wel vernieuwde aandacht voor moraliteit.

De scepticus moet zich op zo’n moment afvragen of al diezelfde mensen die hiervoor offers brachten op het altaar van Mammon nu definitief tot de Nieuwe Deugdzaamheid zijn bekeerd. Misschien zijn het niet dezelfde mensen.

Wie weet gaat onze Nieuwe Deugdzaamheid deze keer niet gepaard met het offeren van willekeurige slachtoffers en het beperken van de vrijheden van de overlevenden. Deugdzamen hebben de neiging vervelende trekjes te vertonen wanneer hun ideeën aanvaard zijn. Denk aan Savonarola, Calvijn en Het Comité voor het Algemene Goed. Dat comité bestond ook uit deugdzamen, ze verloochenden de katholieke kerk en probeerden de menigte een cultus van de rede aan te praten, wat niet echt aansloeg. Hun tegenstanders, of wie er maar toevallig voor hun rechtbank verscheen, werden een kopje kleiner gemaakt tot de Deugdzamen zelf een kopje kleiner werden gemaakt. Dit gebeurde in Parijs in 1794.

Wie had een jaar geleden gedacht dat Amerika onder Obama, een nieuwe Solon van Athene, zou neerkijken op een kruimelend Rusland? Toenemende moraliteit versus ultieme geldzucht? Materieel ligt onze toekomst voor een belangrijk deel in Azië, maar moreel zijn we de weg kwijt en de Aziaten nog meer dan wij. Dit punt is nergens aan de orde, maar zou de verontruste klasse in onze samenleving toch stof tot nadenken moeten bieden. De vraag is of nadenken aan de orde is, of dat handelen belangrijker is. Solon was zelf een handelaar. Daar hoor je ook zelden iets over, maar dat komt doordat handelaren zich niet voor Solon interesseren.

We leven in een maatschappij van Action Men. Geld en democratie vragen hierom. Van de keeper die bij een penalty naar links of rechts duikt, tot de politicus die snel met een plan moeten komen. Actie is belangrijker dan denken, want denken kost tijd en handelen is urgent. Stilzitten is meestal het beste, maar is geen verkoopbare optie. De keeper die duikt geeft tenminste de illusie dat hij iets gedaan heeft, al is het puur arbitrair en zinloos.

Zoals iedereen weet, redde Franklin D. Roosevelt het door de depressie geteisterde Amerika dankzij de New Deal. We denken dat we het allemaal weten, maar dat is niet zo. Die New Deal werkte misschien helemaal niet. Althans, dat zeggen economen nu. En dat wisten de mensen rond Roosevelt ook, zo blijkt uit dagboeken. Maar wat telt is de indruk, de perceptie. Daarmee zijn we terug naar wat het belangrijkste is in een democratie. Niet de werkelijkheid maar de perceptie daarvan.

Barbertje moet hangen. Bonussen moeten afgeschaft worden. Om de maatschappijcriticus Jacques Marseille te parafraseren, mensen hebben geen probleem met bonussen, alleen met bonussen van anderen. John Thain zou als taakstraf de herinrichting van het kantoor van president Obama moeten krijgen.
Wanneer alles onzeker is, waarom zouden we dan ergens bang voor zijn? Het zijn Solon’s woorden.

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: niet van toepassing.

Het was koud in New York, bitter koud.
Bernard Madoff’s activa waren bevroren maar toch zag hij kans nog wat juwelen en horloges aan zijn vrouw te sturen.

De Madoff Madness gaat gewoon door en elke dag is er wel wat. Maar sommige dagen zijn echt meer de moeite waard dan andere. Er zijn ook dagen waarop we zaken zien die we nooit hadden kunnen dromen.

Rest de vraag wat we hier van kunnen leren. Dat wordt straks vanzelf wel duidelijk, lees rustig door.

Swindler’s List
Ten eerste is er een lange lijst met duizenden namen van Madoff slachtoffers verschenen. Een soort Swindler’s List met erg veel Joodse namen. Kijk hier voor deze lijst.

Want binnen de VS had Madoff zijn eigen kanalen, maar daarbuiten had hij een klein aantal feeder fondsen. Eén van de redenen, zo wordt nu langzaam aan duidelijk, is dat hij via die feeders de SEC kon omzeilen.
Want als hij minder dan vijftien cliënten had, dan was zijn vermogensbeheertak niet onderworpen aan toezicht.
Kijk hier voor de lijst van de grootste aanbrengersfondsen en andere grote beleggers.

En die duizenden individuele namen dan in de VS? Die zaten ongetwijfeld bij de brokerskant van het Madoff bedrijf. Ooit, toen ik zelf wat due diligence op Madoff deed, bekeek ik zijn website en zag ik dat Amerikaanse privé-personen daar zomaar terecht konden.
Voor Europeanen was dat niet mogelijk, dat kon alleen via de feeders, de aanbrengfondsen.

Bekende feeder-namen waren Fairfield (verreweg de grootste), Kingate, Tremont, Luxalpha, Access enzovoort. Fairfield had ook een kantoor in Nederland tot 2007.

De lange reis van Markopolos
Inmiddels heeft Harry Markopolos zijn getuigenis afgelegd voor leden van het Congres. Het Congres heeft recht en plicht om naar informatie te zoeken wanneer ze dat willen.

In de pers wordt Markopolos een whistleblower genoemd, maar dat is hij niet. Hij werkt niet voor de SEC, noch voor Madoff. Hij is een onafhankelijke derivatenexpert met grote kennis van zaken en een goed instinct voor fraude. En hij is een vasthouder want hij ging voor het eerst in 1999 naar de SEC toe, zonder enig succes.

De getuigenis van Markopolos (zijn naam wordt vaak fout gespeld als Markopolis of Markopoulos) is opzienbarend.
Je denkt dat je droomt wanneer je het leest en het hele verhaal staat hier.

Volgens Markopolos zijn er nog 12 à 14 onbekende fondsen en hij heeft contact opgenomen met een SEC official genaamd Kotz, what’s in a name, om die fondsen onder de aandacht van Europese regelgevers te brengen. Het verhaal vindt u hier.

Wat vertelt Markopolos nou precies? Hij legt uit hoe hij er achter kwam dat Madoff niet deugde. Hij vond een aantal rode vlaggen onder andere doordat hij verzeild raakte in een rondgang langs een dozijn Europese fondsen die bij Madoff belegden en die geen goed idee hadden waar ze mee bezig waren. Die rondgang was met Access, een fondsbeheerder in New York die onder leiding stond van Thierry de la Villehuchet en Patrick Littaye.
Villehuchet pleegde kort voor Kerstmis zelfmoord en Littaye is geruïneerd.

Markopolos kon alles zelf uitrekenen en interviewde met zijn team onder andere de grootste aanbrenger, Fairfield, die hoofdzakelijk via hun Fairfield Sentry fonds $ 7,5 miljard bij Madoff hadden staan.

Vervolgens sprak Markopolos off the record met een aantal vooraanstaande experts bij de grote huizen op Wall Street. Madoff was een grote partij, dus durfde niemand wat te zeggen, maar sommige experts hadden Madoff door.

Toen het huiswerk af was ging Markopolos naar de SEC, de beurswaakhond. Hij ging expres niet naar de Nasdaq omdat hij die niet vertrouwde. Hij nam ook allerlei veiligheidsmaatregelen omdat hij bang was dat er wel eens een vervelend ongeluk kon gebeuren. Het ging immers om miljarden. Markopolos kwam bij de SEC binnen via een agent die decennia lange financiële ervaring had en die hem introduceerde bij een Directeur Toezicht.

Dirty Harry
Markopolos heeft van 2000 tot en met 2008 de deur platgelopen bij de SEC en daar de ene na de andere verantwoordelijke figuur aangesproken, telkens op aanbeveling van andere SEC agenten met een bijzonder goede reputatie. Hij had zijn rekenwerk laten checken door een risk manager in zijn eigen team een een wiskundige expert van wereldniveau, van buitenaf.

Desondanks kreeg hij al die jaren geen voet aan de grond. Niemand interesseerde zich voor zijn verhalen en zijn goed gedocumenteerde rapporten. Uiteindelijk gaf Madoff zich zelf, via zijn zoons, aan in december 2008.

Maar we zijn nog lang niet klaar.

Links en rechts wordt nu geroepen om meer regelgeving. Het idee dat ons bijblijft na het zien van al deze documenten is vooral dat de regels er wel waren maar dat de regelgever gewoon niets deed.

Denk niet dat de Amerikanen niet doorhebben dat hun eigen SEC ze heeft laten vallen, kijk dan eens naar hoe volksvertegenwoordiger Gary Ackerman de SEC toespreekt.
Neem even 5 minuten van uw tijd en kijk naar deze video.

Hier kan u zien hoe rep. Ackerman de directrice van toezicht van de SEC de mantel uitveegt.
Vervolgens gaat hij nog even door met een door Bush benoemde topjurist van de SEC, de heer Vollmer. Deze jurist wil niet getuigen. Ackerman wordt erg kwaad en beticht  hem ervan erger dan Madoff te zijn.

Markopolos kunt u ook bewonderen, klik daarvoor hier.
Markopolos legt hier uit hoe hij in mei 2000, toen de Madoff fraude nog relatief klein was, waarschijnlijk minder dan € 4 miljard – wat is klein tegenwoordig vragen we ons af – bij de SEC langs ging en niets gedaan kreeg. Noch toen, noch in latere jaren.
Markopolos laat geen spaan heel van de SEC. Hij legt uit dat ze zich hebben gedragen als dove, blinde en stomme spelers. Niet alleen dat, Ackerman spreekt ze zo ook toe. “Vertel eens, wie gaat ons nu antwoorden: de dove, de blinde of de stomme?”.

De eerste lessen
Wat zijn de eerste lessen die we hier leren?
Ten eerste zijn er geen nieuwe regels nodig, maar moeten de bestaande regels toegepast worden.
Ten tweede blijkt dat de SEC mensen hier niet voor geschikt zijn. Het zijn bureaucraten, juristen en geen nieuwsgierige onderzoekers met een gezonde dosis scepsis.
Ze vangen dan ook alleen kleine vissen en laten de grote gaan, ook al worden ze in een net aangedragen.
Er is weinig reden aan te nemen dat het elders anders toegaat.

Het ergste is volgens Markopolos, dat de ambtenaren geen enkele verantwoordelijkheid nemen en zich verschuilen achter het feit dat het onderzoek nog loopt.
Luister ook even naar zijn requisitoir aan het eind van zijn tirade.
Hij maakt de SEC helemaal af, maar heeft ook weinig goede woorden over voor de Wall Street Journal, toch een begrip en een zeer gerespecteerde krant. De WSJ wilde hem niet helpen en verhinderde een journalist die dat wel wilde in een vliegtuig te stappen om het onderzoek uit te voeren.

Zo komen we tot een andere conclusie en dat is dat als het huidige SEC personeel niet geschikt is voor deze taak, wie dan wel?

De pers
We komen dan al snel terecht bij de pers.
Erin Arvedlund werkte in 2001 voor het New Yorkse beursblad Barron’s, dat overigens net zoals de WSJ deel uitmaakt van de Dow Jones groep, tegenwoordig onderdeel van Rupert Murdoch’s Newscorp. Arvedlund schreef een heel wantrouwig stuk over Madoff.

Dat interview hoort u hier, maar u kunt ook haar relaas lezen in Portfolio als u hier klikt.
U kunt haar originele Barron’s artikel hier lezen.

Een goed geïnformeerde pers kan veel gedaan krijgen, maar lang niet alles. Je ziet dat bij die weigering van de WSJ om mee te werken. En als het zo gemakkelijk was om dit allemaal uit te vinden en te bewijzen, dan hadden andere journalisten ongetwijfeld de scoop van hun carrière gevonden in Madoff. Maar dat is nooit gebeurd.

Toch zijn er ook anderen die denken dat de pers hier een rol kan spelen, al is het maar omdat journalisten er op getraind zijn om sceptisch en nieuwsgierig te zijn.
De baas van een financieel recherchebureau denkt dat ook en zijn mening vindt u hier.

Naschrift
Er zijn nog veel meer Madoffjes. Bij Inveztor vinden we ook de raarste dingen, maar meestal kunnen we er weinig mee – we zijn een beurssite immers.

Een paar jaar geleden raakte ik zelf met een paar privé-beleggers verwikkeld in een affaire waarbij we op het spoor waren van een bende notoire fraudeurs. We waren ook bang voor onze veiligheid, net zoals Markopolos, en niemand wilde ons verhaal aanhoren. We hadden honderden pagina’s pijnlijke documentatie. Er mankeerde $ 80 miljoen.
De boeven zaten in de VS en in Monaco.
De FBI, de SEC, de autoriteiten van het offshore centrum waar het fonds gevestigd was, de politie van Monaco, waar de gelden heengingen, niemand had er zin in. Een opzienbarend verhaal waar we misschien nog eens op terug kunnen komen.
Wanneer deze crisis voorbij is.

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: niet van toepassing.

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: niet van toepassing.

Zoals The Plunger aangaf hebben we vrijdag onze hele GE positie, shorts en short puts, gesloten. Er was maar één reden: we hadden winst en de markt ging omhoog. Enfin, twee redenen dus maar vooral de laatste.
Ook als we verlies gemaakt hadden zouden we dan moeten sluiten.

Maar het GE verhaal is nog niet over, benieuwd hoe lang het doorgaat. Ten eerste is daar het dividend van maar liefst $ 1,24 dus 12% rendement.
GE betaalt nu 70% van de winst uit. Daar staat geen boete op maar het was jarenlang iets meer dan 40%. Dit lijkt nu moeilijk te worden. Vervolgens denken we dat de winst bij GE net zoals elders omlaag gaat en dat dit meer zal zijn dan waar de markt nu rekening mee houdt. Hoeveel ? Geen idee, maar je ziet dat managers hun eigen wpa de hele tijd onderschatten dus waarom niet hier ook ?
Laten we zeggen dat die winst halveert, dan komen we op 62 cent dividend. Maar we gaan terug naar lagere payout. Laten we zeggen 75% van die 70% ? Of 50% daarvan ? Dan zit je toch nog hoger dan vroeger, kan in het midden van een crisis, toont vertrouwen.
Alleen, dan hebben we het over een dividend in de regio van 30 à 45 cent.
Een koersdoel van $ 9 is dan niet zo’n raar idee. Toevallig is dat ook wat me het waarschijnlijkst lijkt.
Nattevingerwerk maar wel een doel om voor ogen te houden.
Wie weet komt er maandag meer hoop op een stimuleringsplan-dat-toch-niet-gaat-werken maar dat de politici en een deel van de markt enthousiast maakt.
Dat is dan een goed moment om weer short te gaan, volgende keer dat we een put schrijven moet het misschien op $9 zijn.
Tenzij we nu heel onverwacht weer een bearrally krijgen.
Dan is de opportunity om GE opnieuw te shorten weer groter.nvt

Mogen wij even voorstellen? Gerdo de Jager, vastgoedadviseur, vanaf heden betrokken bij Inveztor en De Kapitalist.

Maar eerst gaan we even terug in de tijd.
Jaargang 1971 was aanzienlijk beter voor de familie De Jager dan voor wijnbouwers van Bordeaux, want Gerdo kwam zijn familie en ons vaderland verrijken en de wijn van dat jaar kunnen we doorspoelen. Bewaar de 1970 echter wel, die is legendarisch.

Gerdo is oprichter en partner van De Jager De Looff & Partners en Beurswaage Fondsanalisten. Na zijn studie International Business Administration aan de Hogeschool Utrecht, is hij direct gestart als ondernemer op een breed terrein van vermogensadvies en financiële planning.

Laten we nu even kijken hoe Gerdo u ook kan verrijken. Zoals u weet is Niet Verliezen het Nieuwe Winnen® en als uw vermogen deel uitmaakt van de € 4 miljard die in vastgoed CV’s en aanverwante vehikels zit, dan heeft u nu een kans die u, zittend in uw leunstoel met een kopje koffie en uw gehoorapparaat op halve sterkte vanwege het gekeuvel van mevrouw, kunt grijpen.

Gerdo weet hier namelijk alles van. Gerdo weet precies waar u wel en niet in moet zitten. Wat de goede en slechte fondsen zijn. Wat de risico’s zijn in uw portefeuille. Toen we in gesprek raakten, kwam hij op dreef en vertelde ons het één en ander en we kunnen u één ding verzekeren: de aandelenmarkt is qua praktijken een kleuterklasje vergeleken bij wat hier allemaal gebeurt.

Dat schept weer opportunities en Gerdo pakt die op. U zult de komende tijd veel horen van onze Vastgoedjager. Als u abonné bent op De Kapitalist hoeft u niets te doen, de Vastgoed Kapitalist is één van de extra’s die u er dit jaar bij krijgt.
Het eerste Vastgoed Kapitalist seminar staat gepland voor maart. De eerste bijdrage van Gerdo voor vandaag.

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter va Inveztor. Disclaimer Kraland: niet van toepassing.

De hierna volgende column verscheen eerder in FD Geld, het nieuwe wekelijkse Personal Finance Magazine van Het Financieele Dagblad.

Taleb, de man van de Black Swan, was in Davos met Nouriel Roubini. Taleb en Roubini riepen op tot nationalisatie van het bankwezen. Geen geldelijke steun, gewoon overnemen. Op Facebook publiceren beide heren een J’accuse. Die $ 100 miljoen bonus die Robert Rubin van Citigroup kreeg zou hij terug moeten geven vinden ze. Houd bankiers verantwoordelijk, is de strekking van hun betoog.

Zo komen we aan bij twee belangrijke begrippen, risico en verantwoordelijkheid. Taleb weet veel van risico, vooral van risico’s die we niet zien. Hij is er wereldberoemd mee geworden en het leuke is dat hij nog een tijdje door kan gaan want mensen krijgen het maar heel, heel langzaam door.
Goed, ze leren even uit hun hoofd wat nou het verschil is tussen een Black Swan en een Predictable Surprise en gaan dan door met hun dagelijkse beslommeringen. Black Swans en Predictable Surprises worden veel door elkaar gehaald, vandaar, We bespraken dit al eerder op deze pagina.
Theo van Gogh was een Black Swan, 9/11 was een Black Swan maar de crisis was door een aantal mensen wel voorzien en is een Predictable Surprise. Alleen een stuk rommeliger en vervelender dan gedacht. Toch een beetje Zwartzwanig dus.

Het vervelende van risico is dat je vaak pas door hebt dat er een risico is als het heeft toegeslagen.
Onze hele maatschappij had niet door wat voor risico’s we liepen met ons financiële systeem tot het verkeerd ging.

Als we nu even doordenken dan komen we bij het volgende punt, de vingerwijzing. Mensen hebben niet alleen sterk de neiging oorzaken toe te kennen aan fenomenen die ze niet begrijpen en risico’s sterk te overschatten of te onderschatten, ze geven ook graag iemand de schuld.
Risico, schuld, boete: de overwinnaar schrijft de geschiedenis en spreekt de vonnissen uit, zo gaat het altijd

Moralisering vergezelt wat we de kredietcrisis noemen. Het is natuurlijk niet echt een kredietcrisis, maar het is een gigantische solvabiliteitscrisis. De Amerikaanse consument moet zijn kredieten afbetalen en weer sparen en via die deur is het hele, wereldwijde systeem nu krediet aan het afbouwen en kapitaal aan het opbouwen. Dat leidt tot een recessie en naar alle waarschijnlijkheid ook tot een depressie waar we nu al in zitten.
Na een tijdje, wanneer de schulden zijn afbetaald en de failliete spelers failliet zijn, herstelt de economie zich wel. Hoop je dan. Omdat het moeilijk is dit te verkopen houden de politici zich bezig met het opnieuw aanjagen van de consumptie, wat juist verkeerd is.

Terug naar de moralisering. Waar komt die drang om met de vingers te wijzen vandaan? Wat is de zin hiervan?
Hoogstens merken we dat er bij de banken ook feilbare mensen zaten. Ook eerlijke en nette, maar die vallen niet op.
Die feilbare mensen, en vooral de inhaligen onder hen, staan nu in de schijnwerpers. Lang niet allemaal, alleen degenen waar de media naar kijken. Anderen ontsnappen en hebben geboft. Rechtvaardig is het allemaal niet.
Natuurlijk worden zakenbanken geleid door keiharde jongens. Om dezelfde reden als waarom kleuterklassen door kleuterjuffen gerund worden.
Natuurlijk begrijpen de meeste bankiers niets van derivaten. Daar hebben ze specialisten voor. Natuurlijk wordt het dan op een dag een zootje, dat roepen allerlei mensen allang.

Wij zijn gewoon collectief erg onkundig, erg moraliserend en we maken er met zijn allen een potje van.
Dat is pas moeilijk te slikken en een vangnet is er niet echt. Wiens schuld het is, is dan misschien niet echt belangrijk meer.

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: niet van toepassing.

Het is nog geen Alcoholics Anonymous maar het ook geen Triple A meer. De koers van GE blijft maar zakken, in een stijgende markt, in een dalende markt. We zitten short, we vinden het best.
De Gouden Eeuw van GE is nu even voorbij. Op een koers van $13 kreeg je GE Finance, de grootste bank-die-geen-bank-is, er al gratis bij. Vandaag noteren we tussen de $ 10 en $ 11.
Dat impliceert een dividend van een procent of 12. Wie had dat ooit gedacht ?
Wat gaat er nu gebeuren ?
De eerste logische oplossing zou zijn om dit prachtige bedrijf, de mooiste has-been van de beurs, te splitsen in GE Industries en GE Capital. Dan brengt GE Capital meteen wat op.
GE Industries is een prachtig bedrijf.
Ik zou het zo kopen en als GE gesplitst wordt doe ik het misschien nog.
Voorlopig blijven we short. De koersen zijn al heel laag maar iedereen heeft GE en blijkbaar willen er heel veel mensen uit.
CEO Immelt kan nu zijn dividend verlagen naar $1,05 in plaats van $ 1,24. Dat scheelt een paar miljard en dan is het rendement op de huidige koers nog steeds 10%.
Maar goed, als GE en haar AAA status verliest en het dividend verlaagd dan gaat de koers nog later. Het spaart wel veel cash.

Short GE

We zijn niet van plan ons op de borst te slaan voor het koersverloop van Xemplar. Integendeel, er zijn andere mensen die ons willen slaan en dan niet op de borst. Maar toch is het vermeldenswaard dat daags voor onze De Kapitalist/Xemplar borrel het aandeel 48% plust op 0,74 met een omzet van anderhalf miljoen aandelen, dus met hoog volume. Vorige week liep het aandeel ook al op van onder de 0,35 naar 0,50.
Volgens geruchten kwam de kooplust uit New York.
Daar houdt de nieuwe chairman, Mickey Harley, die ook het hedge fund Fursa bestiert, kantoor.
Donderdag ontvangt Xemplar de abonnees van De Kapitalist voor een presentatie in een hoofdstedelijk établissement.
U kunt uw uitnodiging opvragen bij info@inveztor.nl.

Long XE

Inveztor kent goede en slechte jaren, hoewel, tot nu toe maar één slecht jaar op de drie en in feite voor de PolderPortefeuille één heel slecht jaar na elf goede.

Dat is geen reden om bij de pakken neer te zitten en we zijn er ook in geslaagd de mensen achter de bedrijven die ons teleurgesteld hebben te overtuigen opnieuw acte de présence te geven in Amsterdam en onze abonnees bij te praten over ontwikkelingen bij hun bedrijf.
De heren achter Rainy River, het nieuwe management van Opal, Ryland en Roadrunner komen naar Amsterdam op donderdagavond 12 februari, om zes uur voor een presentatie en de gelegenheid informeel kennis te maken.
In goede tijden is dit leuk, in slechte tijden is dit professioneel.

Er zijn het afgelopen jaar allerlei geruchten gelanceerd door allerlei nare of naïeve mensen. We zouden heulen met bedrijven, betaling ontvangen en ga zo maar door. Dat is allemaal niet waar. Die mensen komen keurig hun opwachting maken. Hoewel, keurig, het feit dat er nieuw management is bij Opal suggereert dat het vorige, godvruchtige, melkdrinkende management niet meer in goede reuk staat bij ons. Dat klopt.

Als u, net zoals wij, heel veel geld hebt verloren met deze bedrijven is dit een unieke gelegenheid om deze mensen eens te vertellen wat u van ze denkt. Beter nog, de borrel vindt plaats aan een gracht. Gooi ze er gewoon in als u niet gelukkig bent. Of luister naar ze en kijk wat we daarvan op kunnen steken.

Deze avond is gereserveerd voor abonnees van De Kapitalist. Mensen die al hun geld zijn kwijtgeraakt en hun abonnement niet kunnen verlengen zijn ook welkom. Stuur een mail naar info@inveztor.nl en u krijgt uw invitatie.

Michael Kraland

Michael Kraland is financier en oprichter van Inveztor. Disclaimer Kraland: een longpositie in Opal, Rainy River, Roadrunner en Ryland op het moment van publiceren.

Donderdagavond om zes uur organiseert De Kapitalist een borrel voor haar abonnees ter gelegenheid van het bezoek van de nieuwe directie van Xemplar aan Amsterdam.

De nieuwe Chairman, William "Mickey" Harley komt zich voorstellen, samen met CEO Simon Tam, IR man Eunho Lee en commissaris Mike Magrum.
Het Xemplar team zal de aanwezigen briefen over vooruitgang in Namibië. Mickey Harley is de man achter Fursa, een bekend activistisch hedge fund dat in Nederland brede sporen heeft achtergelaten in de ASMI affaire.
Kortom, dubbel goed nieuws, want niet alleen geeft dit een nieuwe impuls aan Xemplar, maar bovendien ben ik er niet bij, helaas moet ik zeggen. Peter Vermeulen en The Plunger zullen uw gastheren zijn die avond.

Belangstellenden kunnen een uitnodiging krijgen door een mail te sturen aan info@inveztor.nl.
Wij weten dat mede dankzij Xemplar een aantal abonnees moeite heeft met het verlengen van hun abonnement. Geen probleem. De Kapitalist is niet alleen wars van discriminatie op politieke en religieuze gronden, maar zal zich ook coulant opstellen voor recente ex-Kapitalisten die deze stralende avond willen meemaken.

Michael Kraland

Disclaimer Kraland: long Xemplar op het moment van publiceren.