De manoeuvreerruimte voor Griekenland wordt vandaag weer kleiner maar Griekenland is niet het enige land dat zich in een hoek verft. De ECB komt donderdag met nieuwe regels die tot doel hadden om het gemakkelijker te maken voor Griekse en andere banken om hun Griekse obligaties in pension te geven bij de ECB. Een bank geeft die obligaties aan de ECB en krijgt er dan cash voor terug. Omdat de rating agentschappen, die een rating afgeven op die staatsobligaties, hun beoordeling naar beneden bijstellen naarmate het duidelijker wordt dat Griekenland gaat defaulten – als u ons dit Anglicisme toestaat- kregen banken steeds minder voor hun obligaties. Maar onder het nieuwe regime dat we vandaag wellicht te horen krijgen, komen er ook stevigere haircuts. Een haircut is het percentage dat in mindering gebracht wordt op zo’n obligatie. Dus als een bond een 50% haircut krijgt, dan kunnen banken maar lenen tegen 50% van de waarde van de obligatie die ze als zekerheid aan de bank geven.

Dit is een moeilijke politieke situatie voor de ECB. Als ze geen haircuts toepassen, of te weinig, dan subsidieert de Europese belastingbetaler impliciet het Griekse risico. Niet alle belastingbetalers willen dat en regeringen zoals de Duitse en de Nederlandse willen dat niet.

Tegelijkertijd leiden berichten dat de Griekse banken de regering om meer geld verzoeken omdat de bodem van hun eigen treasury in zicht is, tot meer angst die kan omslaan in een run op de banken.

Google levert 46.700.000 antwoorden op Greek Default in 0,27 seconden.

nvt

Vanavond is er weer van alles. We hebben dit weekend een nieuwe GoudKapitalist rondgestuurd. Peter Vermeulen wilde alles nog even kwijt voordat hij drie weken naar het land van Marc Faber vertrekt. Lees die update, dit jaar voegde Peter weer 21% toe.

We kwamen ook met Deel I van een nieuwe stock pick voor de PolderPortefeuille. Een turn around verhaal dat x2 kan, misschien wat meer. Misschien zitten we precies op het dieptepunt. Erger kan haast niet.

En natuurlijk, zoals betalend abonnee DonQ ons herinnerde, het euroverhaal. Waarom we uit de euro zijn. En nauwelijks hadden we ook dat verstuurd of één van onze rode lampjes begon te flikkeren. We hadden alles al klaargezet, emmers water, brandblussers, brandweerhelmpjes en vuurvaste pakken.

De Amerikaanse rente schoot heel geniepig op een Paasmaandag door de 4%. We bekijken de Amerikaanse 10-jaars staatslening met shortersogen.

Toen kwam onze grote vriend. Hij is de man die de droom is van iedere scribent. Als je echt niets meer te melden hebt, wat nu helaas niet zo is, het is eerder druk dan iets anders, dan komt onze vriend en een kind kan het verhaal schrijven. Nooit meer klachten over harkerige Nederlandse politici alstublieft. Of over Belgische politici met een slokje teveel op.

Vandaag wijden we even, hoe kort ook, wat tijd aan onze grote vriend. Onze dierbare Boezoeki Bozo, onze Populistische Pipo, onze wandelende reclamevoor wat er allemaal niet fout kan gaan als je niets aan mediatraining doet, over wat er verkeerd kan gaan wanneer je je als Griek helemaal op zijn Grieks gedraagt. U raadt het al, voor de crisis (Grieks woord) kende niemand hem maar nu is hij bezig aan een onstuitbare opmars.

Dames, heren, beleggers, winnaars en pechers, we hebben het over de man die ons "het is de schuld van de Duitsers" bracht. De man die de Amerikanen, de hedge funds, Angela Merkel de eurosceptici, de Turken en als u het aandurft de naam Macedonië te noemen ook u allemaal op één hoop veegt. We hebben het over de onovertroffen Griekse vice-premier Theodoros Pangalos.

Papandreou, laten we eerlijk zijn, was hem net even voor. Hij begon op 11 februari met "Wij Grieken hebben helemaal geen hulp gevraagd en die hulp hebben we ook niet nodig". Pangalos doet niet aan dit soort eenvoudige gaffes, hij pakt een ladder, zet die op zijn schouder en draait zich 180 graden om.

Dit is gewoon slapstick. U herinnert zich de opmerkingen over de Duitsers. Niet één of twee, nee, een hele serie met als topper de €70 miljard die ze Griekenland schuldig waren vanwege dat goud, uit de Tweede Wereldoorlog. We hadden het hier al eerder over. 

Nu zegt Pangalos tegen Reuters dat Griekenland minder zwendelde dan Italië. En dat Portugal moet oppassen. Als Griekenland kopje onder gaat, dan jullie ook. 

Hij roept ook dat Europa slecht geleid wordt en dat de Duitsers tegen Griekenland speculeren. Terwijl de Griekse Postbank erop betrapt werd € 23 miljoen verdiend te hebben met speculatie tegen Griekse schuld. Tenslotte, nog iets recenter, profiteren de Duitsers van de val van de euro en willen ze daarom de Grieken in het verdomhoekje houden. Dat maakt hun export goedkoper.

We zeggen op deze site al vanaf de eerste dag dat Grieken altijd ruzie maken en anderen de schuld geven. Pangalos is een prachtig voorbeeld van Griekse ellende. Hij staat niet alleen, hij is alleen nog iets meer flamboyant dom dan anderen.

De laatste vondst, volgens Reuters, was dat Duitsers een racistische visie van Griekenland hebben. We hebben voor de PolderPortefeuille onze laatste euro’s verkocht.

PS mocht u onverhoopt denken dat we bij Inveztor anti-Grieks zijn, dan vergist u zich. Wij kunnen er niets aan doen. We besteden veel tijd aan dit land, haar inwoners en hun prachtige economie. Er blijkt toch telkens weer iets mis te gaan.

Grieken chauvinistisch? Lees even dit stuk dat vandaag op de website van The Economist verscheen. Een paar jaar terug kondigde Griekenland een boycot van Nederlandse producten af vanwege deze kwestie.

Disclaimer: nvt

We hebben een beurs om risicokapitaal mee aan te trekken. En om liquiditeit te bieden. Wat liquide is verdient een premie. Maar door de gekte van kuddes die van de ene kant van het schip naar de andere rennen krijg je zulke gekke uitslagen dat we steeds vaker te horen krijgen dat je beter in niet genoteerde dingen kunt zitten. Zeker als er huur uit komt of een andere vorm van opbrengst.
De liquiditeit wordt als beangstigend gezien.
Maar dat koersen de gekste kanten opgaan is juist ook een goede zaak voor wie zijn huiswerk doet of nadenkt, liefst allebei.

Het vervelende van deze markt is dat gezond verstand weinig toegevoegde waarde biedt, maar misschien is dat verstand dan niet gezond. Oordeelt u zelf.

Sinds het dieptepunt van maart vorig jaar is de aandelenmarkt bijna evenveel gestegen, zeg een procentje of tien minder, dan in de jaren van de vorige bodem van 2003 tot de vorige top. In één jaar bijna net zoveel als in vier à vijf jaar. Dat geeft te denken.
Eén van de dingen die je dan denkt is dat de rente op nul toch erg stimulerend werkt. Een Viagra markt.

Het leuke van aandelen is liquiditeit en je ziet dat zelden zo duidelijk als met onroerend goed aandelen.
Vanochtend belde een bevriende hedge fund manager die zijn wonden likt want hij had nooit gedacht dat de huidige rally zo lang zou duren. Hij zat er in, maakte snel 80% vorig jaar en was er eind juni 2009 weer uit. Sindsdien is het doffe ellende want de klap waarvoor hij is gepositioneerd komt niet.
Zo wees hij Inveztor op Simon Properties, SRG, het grootste vastgoed aandeel in de US. Wat doe je met een vastgoed aandeel? Kopen wanneer het een discount doet tegenover onroerend goed dat er in zit. In de hoop dat alles een beetje realistisch getaxeerd is. Laten we even geen debat beginnen over de overeenkomsten tussen taxateurs en credit rating agenten.

Wanneer een onroerend goed aandeel naar een premie gaat denk je aan verkoop. Op zo’n moment komt het management meestal naar buiten en roept dingen over de juistheid van de liquiditeitspremie. Wij denken dan aan de Rothschilds die altijd te vroeg verkochten en daar prat op gingen.
Op een gegeven moment verkoop je dus, met winst en na een leuk dividend want die huren, die stromen voor een deel door naar de aandeelhouder.

SRG kost nu, volgens onze bron, 5x de boekwaarde en het ding blijft maar stijgen.
Is dit een extreem voorbeeld van de risicohonger van de markt?
We hebben het niet eens over Chinees onroerend goed noch over luxe appartementen in Hong Kong ter waarde van $30.000 per m2.
Hoe lang kan dit doorgaan?

Griekenland heeft even lucht maar we blijven heel bearish op Griekenland omdat we denken dat de markt de Griekse mentaliteit overschat. We lezen dat er maar 40.000 Grieken zijn die meer dan €75.000 aan inkomsten opgeven. Er zijn 11 miljoen inwoners.

Waren de recente Europese maatregelen, die we overigens niet gezien hebben, nou een oplossing? Nee. ECB voorzitter Trichet was tegen tussenkomst van het IMF want dat was zo slecht voor de geloofwaardigheid van Europa. Dan zou het met de euro gedaan zijn. Maar nu is de heer Trichet heel erg tevreden zegt hij . Alleen gebeurde het omgekeerde van wat hij wilde.
EU Commissie voorzitter Barroso riep op tot solidariteit. Hm. De Grieken zijn niet solidair met ons, niet met elkaar binnen Griekenland en wie verwacht de de buitenlandse Grieken iets willen doen ziet het tegendeel. En dat is verbazend want voordat iemand publiekelijk durft te zeggen dat hij zijn land in moeilijkheden niet wil steunen moet er heel wat gebeuren.
Zeker bij de Grieken die erg chauvinistisch zijn.
Maar Grieken in het buitenland, zo leert elk nieuw contact dat we hierover spreken, vinden hun land prachtig maar hebben de hoop al veel eerder opgegeven. Daarom zijn ze vertrokken.

De meest dynamische Grieken wonen in het buitenland. Dat zijn ook vaak rijke ondernemers, vaker dan in Griekenland. De harde werkers lijken weg te trekken, naar landen waar meer structuur bestaat voor het vormen van kapitaal.
Er zijn nu vermogende Griekse ondernemers, fiilantropen nog bovendien, die openlijk durven zeggen wat Grieken in het buitenland allemaal lijken te denken. Geef ons land geen geld, ze verknallen het toch maar, kijk maar naar wat er gebeurde bij de grote bosbranden in de Peloponesus.

Grieken blijven anderen de schuld geven en lijken niet in staat om hun economie te saneren. Het beste dat kan gebeuren is dat het IMF de economie in handen neemt en dat Griekenland uit de euro stapt.
De euro komt daar dan geloofwaardiger uit. De eurocraten doen een stap terug, ze hebben veel aan invloed verloren.
Over Bulgarije en Roemenië hebben we het niet eens, het gaat er alleen maar om of de euro nog te redden valt.
Zonder Griekenland is die kans groter. Met het IMF zullen de Grieken minder Europese ruzies maken, laat ze maar op het IMF hakken.
Europa heeft straks genoeg te doen, met de andere Club Med landen plus Ierland.
De situatie in de VS is eigenlijk net zo slecht als in Griekenland en de triple A status van de US staat in financiële kringen allang ter discussie.
Nu legt iedereen nog geld op tafel voor extra risico.
Hoe lang nog en hoe veel nog?
Griekse obligaties: we durven dat risico nog steeds niet aan omdat er zo weinig hoop is op structurele verandering. Hopelijk vergissen we ons.

In de PolderPortefeuille gooien we er nog wat euro’s uit, onze abonnees krijgen later vandaag een berichtje.
nvt

Het is één van die dagen. Veel te doen en inmiddels 25 tabs open met informatie, roddel, verhalen, cijfers, getuigenissen, citaten over het onderwerp Griekenland. Waarom, zo vroeg iemand op deze site, besteden we hier tijd aan?
Het antwoord is dat het wel meevalt, ik ben de enige hier die zich er voor interesseert. Plus een aantal lezers.

Er is nog een andere reden en dat is dat ons verhaal uitkomt en dat de werkelijkheid telkens de verbeelding in haar hok terugjaagt.
Onze stelling is vanaf de eerste dag van de crisis dat het met de Grieken heel moeilijk zaken doen is, ook als alles goed gaat. De Grieken doen immers altijd twee dingen die anderen veel minder doen, of helemaal niet, of maar één tegelijk. We hebben het over ruziemaken en anderen de schuld geven.
Jammer dat Blame Game niet is ingevoerd bij de Olympische Spelen want Griekenland zou een gouden medaille winnen.
En wat ruziemaken betreft is het heel eenvoudig. Kijk eens in de krant hoe slim de Grieken de Duitsers aanpakken.

In een andere half afgemaakte column staat een verhaal over de draai van Duitsland vis à vis Griekenland, compleet met een leuke video over filosofen. Maar vandaag willen we het nog eens hebben over de man die in een land van grote runderdichtheid hard op weg is om de verkiezing van Mr Rundermans glansrijk te winnen. Maar het gaat hier om een bewindsman van een bevriende natie, dus we blijven heel betamelijk. We gaan geen rare dingen roepen zoals weten jullie nog hoe alle Nederlandse producten opeens geboycot moesten worden omdat iemand bij BZ had bedacht dat we Macedonië moesten erkennen? Mocht niet van de Grieken, boycot van Heineken die notabene de grootste brouwer van Griekenland is.

Onze kandidaat is Vice-Premier Theodoros Pangalis. U weet uit eerdere spontane neigingen om hard Rundermans te roepen dat dit het genie is dat op kwam zetten met het idee om de Duitsers om € 70 miljard te vragen vanwege de ellende in WO II.
Wij weten niet hoe je Wiedergutmachung in het Grieks zegt, maar het ging om het goud van de Centrale Bank, geroofd door de Duitsers en geactualiseerd voor 65 jaar rente.
Nu gelooft u dit misschien niet maar toch is het waar.
De Duitsers, meer bekend om hun Mittelstand dan om hun gevoel voor humor, begonnen meteen over het afstoten van activa, wanneer je failliet gaat. Of Griekenland wat eilandjes wilden privatiseren.

Nu hebben de Grieken een trots die omgekeerd evenredig is aan hun prestaties dus dat gaf weer beroering.
Maar nu het er echt op aankomt met Duitsland, want die steun hebben ze daar nodig, trekt Pangalis een nieuw konijn uit de hoed.
Pangalis zei dat de Duitsers het expres doen. Ze buiten de Griekse crisis uit om de euro lager te krijgen en zo meer te exporteren.
Plus natuurlijk de usual suspects, de speculanten die hier garen bij spinnen.
Dat elke speculant die voor de laatste emissies Griekse bonds heeft gekocht op een stoot verlies zit lijkt niet bij de heer Pangalis op te komen. Misschien moet hij thuis nog eens kijken naar de koersen van zijn staatsobligaties, als hij die al heeft.

Laten we heel duidelijk zijn, de Nederlandse positie over Griekenland lijkt ons de juiste. Roep het IMF binnen. Stop het gezeur voer solidariteit want dat begrip is in Griekenland volledig onbekend. Grieken maken al ruzie bij het voorspel. Wat hun houding zal zijn als het echt menens wordt, daar kunnen we beter niet aan denken.
Griekenland mag bij Europa blijven, want daar hoort het om allerlei culturele redenen wel thuis. Er zijn ook goede redenen om daar anders over te denken. Griekenland’s rol bij de gebeurtenissen tijdens en na Srebrenicza is onderbelicht gebleven. De Bosnische moslims waren de nieuwe Armeniërs.

Het IMF kan beter optreden dan de EG, die noch de instituten noch de wilskracht en moed heeft om de Augiasstal die de Griekse economie is te reinigen.
Toch is er hoop.
Maar je moet de Griekse volksaard dan even wegdenken.
Tenzij er een wonder gebeurt. Meer daarover in de column die nog openstaat.
nvt

De 30 Dagen zijn voorbij en er is nog geen Griekse oplossing in zicht.
Vandaag wordt er vergaderd op Europees niveau. De Europeanen zijn het niet allemaal met elkaar eens. Helpen, zoals Sarkozy zegt? Of eigen boontjes laten doppen met het IMF, zoals de Duitse publieke opinie dicteert? Of iets van dezelfde strekking, ook met moralistische insteek maar iets minder gemeen, zoals Nederland vindt?
De beroepskrachten zijn voor Europese hulp. We hebben het nu over de heer Trichet, Juncker en de rest van het Euro-Establishment.
Martin Feldstein, een Harvard econoom die eerder de regering adviseerde, is ook tegen. Hij is al veel langer een euro-scepticus.

Wij denken dat de Europrofessionals en veel financiers, laten we hen de pakken noemen, Griekenland overschatten. Of, anders gezegd, we denken dat ze de Griekse ondeugden die we eerder noemden, onderschatten.

Zoals we al eerder schreven, de Grieken zijn chaotisch en hysterisch (twee Grieksen woorden, ad nauseam, wat weer Latijn is en geen Grieks) en geven anderen de schuld. Ze maken ook erg graag ruzie. Onder elkaar en met anderen.
Daarom denken we dat er landen zijn die kunnen saneren en landen die daar moeite meer zullen hebben. Ierland nu, Canada in de jaren ’90, hadden vergelijkbare problemen. Maar deze landen maakten zichzelf niet tot een probleem en losten het economische probleem op.

De afgelopen weken zagen we de Grieken zichzelf nog eens overtreffen in hun blame game. De werkelijkheid was weer eens erger dan de bangste droom.
Eerst kwam premier Papandreou, die verkozen werd om meer geld uit te geven, met een opmerkelijke uitlating. Volgens hem was het niet de schuld van de Grieken maar waren de Europeanen mede verantwoordelijk. Nu heeft hij wel een punt, voor de Eurosceptici, maar laten we niet overdrijven. Het argument gaat ongeveer als volgt. Goed, wij Grieken hebben foute statistieken aangeleverd en veel Europees geld opgesoupeerd. We hebben iedereen bedrogen en via swaps de zaken rooskleuriger voorgesteld dan ze waren. Een beetje zoals Lehman dat heeft gedaan. Maar eigenlijk is dat dus ook jullie schuld want jullie hadden ons dat niet moeten laten doen.
Zo die zit.

Maar dit was, voor Helenofoben, nog te voorzien. De Griekse aap kwam pas echt uit de mouw toen Theodoros Panagalos, een vice-premier, de Duitsers ervan beschuldigde Griekenland in de oorlog verwoest te hebben en de Griekse centrale bank haar goud ontfutselt had. Met rente kwam dat op € 70 miljard, meer dan de €20 miljard die Griekenland op de korte termijn nodig heeft en een mooi stuk van de € 120 miljard schuld die uitstaat.
De Duitsers vonden dit niet passend en suggereerden dat als Griekenland haar rekening niet kan betalen, ze maar wat eilanden moeten verkopen.
U kunt zich indenken hoe de Grieken, die een nationale trots hebben die omgekeerd evenredig is aan hun merites, hier op reageerden.

Inmiddels zagen we binnen Europa een scheidslijn voor of tegen IMF interventie ontstaan. Aan de ene kant de Noord-Europeanen waaronder ons land, pro-IMF. Aan de andere kant de Grieken zelf, die een spelletje spelen met het IMF om Europa zover te krijgen dat er een zachtere heelmeester komt, plus Frankrijk en de Club Med landen. Frankrijk, zoals we al eerder uitlegden, wil via het EEG geld meer invloed, maant Duitsland tot meer uitgaven en minder overschot en president Sarkozy wil geen glorierol voor IMF voorzitter Dominique Strauss-Kahn, die een rivaal kan zijn bij de volgende verkiezingen. Als het IMF Griekenland redt, heeft Strauss-Kahn, een socialist, het aura van een internationale staatsman.

De Grieken gingen bij hun bezoek aan de VS ook op de thee bij het IMF, maar, tekenend, niet bij de heer Strauss-Kahn maar een etage lager. Papandreou en minister van financiën Papaconstantinou spelen een spelletje met het IMF en de EG, via de ECB.
De Duitsers kunnen niet veel doen vanwege hun achterban, de Grieken hebben het IMF niet om hulp gevraagd en het slimme wegpoetsen van de kosten voor een EG redding via een speciaal fonds, dat eigenlijk een schuldvehikel is dat buiten de balans van de nationale regeringen valt, zijn vantevoren weggepoetst. Een perfecte oplossing voor Eurocraten.

Onze mening is gebaseerd op wat gevoel, niet veel meer. We denken dat de Grieken met geen mogelijkheid de mentaliteitsverandering kunnen doormaken waarmee ze van 12% tekort naar 3% gaan.
We zien de taxichauffeurs staken omdat ze weigeren met bonnetjes te werken. Tegelijkertijd staakten de belastingambtenaren.
De regering kan wel verzekeren dat ze de belasting gaan verhogen maar de Grieken zijn al zo lang gewend niets te betalen, dat wordt moeilijk.

We voorzien doffe ellende, oude studenten die bij hun ouders wonen tot na hun dertigste, advocaten, architecten en doctoren die per jaar € 12000 declareren maar in een duur huis wonen.
We zien hoe Griekeland voor een groot deel nog een cash economie is. Wie ziek is kan beter geld hebben anders word je geopereerd door een stagiaire. Beter is een enveloppe aan de chirurg.

Inmiddels heeft Inveztor gesproken met een aantal Grieken die in het buitenland wonen en onze vrees wordt telkens bevestigd. Die Grieken kennen de Grieken. De verhalen die je hoort zijn ongelooflijk maar de meeste punten die wij konden checken bleken waar. Alleen het militaire budget valt nog relatief meer, met 2,5%.

We blijven dus denken dat de Grieken niet in staat zullen zijn tot de nodige fiscale hervorming en dat ze ook niet hun vrijetijdscultuur zullen kunnen opgeven. De schuld zal aan de buitenlanders zijn.
Interessant is ook te kijken hoe Grieken uit het buitenland reageren, zeker als ze veel geld verdiend hebben en dus hun land zouden kunnen helpen. Lees eens hoe Peter Kazacos, een Griekse emigrant die in Australië fortuin maakte in de IT over zijn land denkt.

Mr Kazacos owned 20 per cent of Kaz Computing when he sold it to Telstra in 2004 for $333 million, and he is building a new IT and telecommunications venture, Anittel. He knows how quickly money can be made, and lost. ”If you were going to contribute to something like that, you’d have to be comfortable they knew how to solve the crisis,” he said. ”I’m not sure that’s the case.” It’s not that he lacks generosity. Mr Kazacos and his Greek-born wife, Vicki, run the Kazacos Foundation. ”We focus on providing money to areas where we can see it actually grow rather than be consumed,” he says. Greece, he says, is not such a solid bet with its poor governance and self-interested politicians; a questionable work ethic; a failure to live up to its responsibilities since joining the European Union; and a huge black economy in which ”no one’s paying the right amount of tax”.

Genoeg gezegd, voor vandaag althans. Dit gaat fout.
Maar hoe wordt het spel gespeeld en wat gaat er nu gebeuren?
Meer daarover in deel VII. 

Disclaimer Kraland: geen positie Griekse bonds.